W środkowo, wschodniej Ligurii znajduje się przeurocze miasteczko, Chiavari (pisałam o nim tutaj). W jego okolicach istnieje wiele, różnorodnych cechów rzemieślniczych, które produkują jedwab, adamaszek czy koronki. Jednak najbardziej znany towarem eksportowym z Chiavari jest drewniane krzesło nazywane “chiavarina” (czyt. kiawarina)
Historia
Chiavarina została wymyślona w 1807 r. przez lokalnego hebanistę Giuseppe Gaetano Descalzi. Został on poproszony przez lokalne Stowarzyszenie Ekonomiczne z Chiavari, aby opracował nowy, unowocześniony model krzeseła, które w tym okresie było bardzo modne w Paryżu. Prototyp został przywieziony z Francji i był utrzymany w stylu imperialnym. Nowy model został uproszczony, odjęto mu sporo elementów strukturalnych i zmniejszono ilość dekoracji. Tym sposobem powstała chiavarina, model campanino.
Kiedy krzesło pojawiło się na rynku, natychmiast odniosło olbrzymi sukces. Ze względu na gigantyczny popyt i modę jaką nim zainicjonowano, w Chiavari i okolicy otwarto wiele nowych cechów rzemieślniczych, które zaczęły produkować chiavarine. Szacuje się, że w 1855 r., kiedy zmarł Giuseppe Gaetano Descalzi, ponad 600 osób zajmowało się produkcją krzesła z Chiavari. Koniec mody na chiavarine nastąpił wraz z pojawieniem się austriackich krzeseł firmy Tonet. Były one produkowane seryjnie, kosztowały mniej i składały się z mniejszej ilości, łatwych do zmontowania elementów.
Obecnie, w Chiavari pozostały tylko dwie firmy zajmujące się produkcją tych krzeseł. Najstarszą jest rodzinna firma Podestà, drugą, bardziej komercyjną i dużo młodszą jest Levaggi.
Charakterystyka krzesła
Chiavarina jest wyjątkowo lekka (w zależności od modelu i producenta, nawet 1850 g). Jednocześnie jest bardzo wytrzymałym i trwałym krzesłem. Wszystko to dzięki wyjątkowej strukturze. Każdy element krzesła został zaprojektowany tak, aby wytrzymał nacisk precyzyjnie określonej siły. Dodatkowo ułożenie wszystkich elementów składających się na krzesło powoduje równomierne rozłożenie ciężaru na całej powierzchni krzesła … FIZYKA!!!
Drewno jakiego używano od wieków do produkcji chiavarine pochodziło z lasów, z okolic Chiavari. Było to drewno dzikiej czereśni, klonu, buku i jesionu.
Z kolei siedzisko wykonane jest z cieniutkich listewek wierzbowych, wyplatanych ręcznie, bezpośrednio na samym krześle.
Tradycyjne modele
Pierwszym, najstarszym i najbardziej znanym modelem jest campanino (włościanin).
Następnym, stworzononym modelem było tre archi (trzy łuki).
Kolejny model, który odniósł ogromny sukces i można go zobaczyć w wielu, ważnych miejscach na świecie, to parigina (“paryżanka”).
A potem, to już lokalni rzemieślnicy się rozszaleli i obecnie można znaleźć ponad 150 różnych modeli chiavarine. Poniżej niektóre przykłady z książki zatytułowanej ” Le sedie leggere di Chiavari” (“Lekkie krzesła z Chiavari”) napisanej przez dwóch mieszkańców Chiavari: Franco i Jacopo Casoni.
Cena
Jeśli ktoś byłby zainteresowany kupnem 😉 W zależności o modelu i od producenta ceny za krzesło zaczynają się od 400€ w górę. Jednak na licznych, liguryjskich targach staroci (szczególnie w Chiavari) można zawsze znaleźć chiavarine po okazyjnych cenach (nawet za 50€/80€).
Ciekawostki
- twórca Descalzi przez przyjaciół nazywany był Campanino, co po włosku oznacza włościanin. Ten przydomek wynikał z faktu, że jego przodkowie pochodzili z wiosek z okolic Chiavari. Stąd, po zaakceptowaniu pierwszego modelu krzesła, nikt nie miał wątpliwości, że powinno ono nosić przydomek swojego twórcy 🙂
- chiavariną zachwycali się i zakupowali dla siebie m.in. król Carlo Alberto Savoia, cesarz Napoleon III oraz rzeźbiarz Antonio Canova.
- chiavarine znajdują się w takich miejscach jak: Biały Dom w Waszyngtonie, pałac Versailles pod Paryżem czy Watykan.
- światowej sławy, włoski designer Gio Ponti, postanowił odnowić look chiavariny i w 1955 r. zaprojektował model nazwany Superleggera (super lekka) dla włoskiej firmy Cassina produkującej meble. Obecnie krzesło to jest jedną z ikon światowego designu.
- w 2018 r. w Chiavari, ma zostać otwarte muzeum poświęcone chiavarinie. Jego celem ma być przybliżenie historii i niesamowitej budowy tego mebla, ale też ponowne rozsławienie tego krzesła na całym świecie 🙂
Trzymam kciuki, że się to uda 🙂
Spodobał Ci się tekst? Będzie mi bardzo miło, jeśli zostaniemy w kontakcie! Możesz polubić That’s Liguria! na Facebooku ! Znajdziesz tam codziennie nowe zdjęcia, inspiracje i ciekawe informacje 😉
